Χθες είχα την ονομαστική μου εορτή -να με χαίρεστε!- αλλά δεν υπήρχε διάθεση για σχόλια...
Ένα γεγονός που είχε συμβεί το απόγευμα με χάλασε την διάθεση... δυστυχώς κάποια παλικάρια χάσανε την ζωή τους από μια απερισκεψία κάποιου οδηγού...
Δεν τα ήξερα τα παλικάρια, αλλά δεν είναι λιγότερος ο πόνος που θα ένιωθα αν έχανα κάποιον "γνωστό" μου... Ίσως η διαφορά να είναι ότι δεν θα τους θυμάμαι όσο οι δικοί τους...
Θέλω, με αφορμή το παραπάνω περιστατικό, να αναφερθώ στους οδηγούς, ανεξαρτήτως οχήματος (είτε φορτηγό, είτε αυτοκίνητο, είτε μηχανή, είτε λεωφορείο) που ξεχνάνε ότι μια απερισκεψία είναι αρκετή να χαθεί ή να χαθούν ζωές...ακόμα ΚΑΙ η δική τους!
Έχουμε μάθει εδώ στην Ελλάδα να ΜΗΝ είμαστε υπεύθυνοι! Στα πάντα...
Από την ουρά για κάποιο ταμείο, μέχρι ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε!
Πραγματικά δεν έχω και πολύ όρεξη, δεν θα συνεχίσω με αυτό το θέμα...
Η εικόνα των λουλουδιών στο σημείο που αυτοί οι άνθρωποι χάσανε την ζωή τους με βουτάει σε μαύρη διάθεση.
Δεν είναι οι πρώτοι και δυστυχώς δεν θα είναι και οι τελευταίοι...
Δυστυχώς μερικά καμπανάκια χτυπάνε μέσα μας όταν χτυπάνε με μοιραίο τρόπο κάποιον "γείτονα"... Αλλά γρήγορα ξαναγυρνάμε στην καθημερινότητα που είχαμε πριν από αυτό και συνεχίζουμε σαν να μην έγινε ποτέ!!!!
Sound of silence.....................................................................................................................................
