Η χθεσινή ημέρα ήταν ημέρα μνήμης....
για 2 πρόσωπα....
Για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο...
και για τον Παύλο Σιδηρόπουλο...
Για το θέμα του Αλέξη έχω να πω το εξής...
Πως αυτό που με ενοχλεί είναι ότι παίρνουν ένα τέτοιο τραγικό γεγονός και το εκμεταλλεύονται άσκοπα, πραγματικά χωρίς λόγο...
αλλά το χειρότερο είναι πως με αυτό τον τρόπο δεν τιμούν το πρόσωπο για το οποίο αναφερόμαστε...
Τηλεόραση -ευτυχώς- δεν βλέπω πολύ, αλλά στοιχηματίζω ότι κάποιες εκπομπές, κάποιοι δημοσιογράφοι, όλο και κάποιο τρόπο θα βρήκαν για να βγάλουν τον δραματουργό εαυτό τους με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση...
Καλά δεν μιλάω για τους "αναρχικούς" που έκαναν και θα κάνουν διάφορα για "τιμήσουν" τον χαμό του Αλέξη...
Για να τιμήσεις κάποιον που χάθηκε... δεν χρειάζεται να φωνάζεις και να καταστρέφεις για να κερδίσεις τις εντυπώσεις...
Πας σιωπηλά στον τόπο που χάθηκε, αφήνεις το λουλούδι σου, την σημείωσή σου, κάποια φωτογραφία ίσως.. και του αφήνεις την υπόσχεση ότι δεν θα τον ξεχάσεις...
Πολύ συνάνθρωποι μου, που αισθάνονται θυμωμένοι για τον άδικο χαμό, δεν νομίζω ότι θα έφταναν στο σημείο να σπάσουν βιτρίνες και να καίνε δέντρα για να διαμαρτυρηθούν...
Να βγουν να φωνάξουν ενα τεράστιο ΓΙΑΤΙ , ναι... το καταλαβαίνω...
Αλλά αυτή η μίζερη εκμετάλλευση με φανφάρες και κροκοδείλια δάκρυα, δεν νομίζω να πείθουν κανέναν...
Είμαι θυμωμένος με πάρα πολλά..αλλά δεν με οδηγούν στην βία..
Έτσι κι αλλιώς, η βία δεν με εκφράζει....
Μπορεί να λέω κουβέντες βαριές, αλλά δεν νομίζω οτι κερδίζω κάτι με την βία....
Η δική μου αφιέρωση για τον Αλέξη είναι ένα τραγούδι των Αρχανθρώπων -που είχα να την τιμή να παίξω μαζί τους σε μια συναυλία- το πρίγκιπες, που ο αρχηγός των Αρχανθρώπων -ο Αλέξανδρος Ζαχαριάδης- έγραψε για το συγκεκριμένο περιστατικό...
Για τον Παύλο...
Δεν τον πρόλαβα...
Δεν τον έζησα....-συνειδητά-
Τον έζησα μέσα από τα τραγούδια του -όπως όλος ο κόσμος άλλωστε-
Δεν μπορώ να πω ότι είμαι φανατικός θαυμαστής του...-ούτε του Άσιμου (άσχετο)-
Αλλά υπάρχουν τραγούδια του...που απλά.. με απελευθερώνουν... με κάνουν να προβληματιστώ... με κάνουν να σβήσω τα φώτα και να αφεθώ...
Κι αυτό θα μοιραστώ μαζί σας...
Φόρο τιμής στον Παύλο Σιδηρόπουλο...η ώρα του stuff
