Αναπάντεχες στιγμές.....

Το αναπάντεχο είναι......ανεκτίμητο...

Διψάω για τέτοιες στιγμές....

Ακόμα και οι άσχημες στιγμές έχουν κάτι μαγικό....

Βλέπεις τον εαυτό σου πως αντιδρά....

Τον μετράς αλλιώς...

Ώρες ώρες σε εκπλήσσει...

...............

Απλά εύχομαι -σε όλους- το 2011 να είναι γεμάτο απο ευχάριστες αναπάντεχες στιγμές...

Και εύχομαι οι άνθρωποι που σε κάνουν να αισθάνεσαι άνετα, όμορφα μαζί τους, να είναι εκεί...δίπλα σου...

............

Goodbye Apathy........

Ανα καιρούς, προσπαθούσα να βαπτίσω την εποχή που ζούμε...

Κάποτε υπήρξε η εποχή των παγετώνων, αργότερα η εποχή του χαλκού, του εμπορίου, της βιομηχανίας, της εικόνας, της πληροφορίας, του ίντερνετ.... αλλά τώρα; πως θα μπορούσε να λέγεται;

Κι έσπαγα το κεφάλι μου... τι θα μπορούσε να δικαιολογήσει, να αφομοιώσει, να κλείσει μέσα της με μια λέξη όλα αυτά που συμβαίνουν στην εποχή μας...

..........

Και μου ήρθε σήμερα........

Ζούμε στην εποχή της απάθειας....

Δεν ξέρω αν συμφωνείτε με αυτό ή όχι, αλλά απο τα δικά μου τα φίλτρα, αυτός ο όρος ταιριάζει γάντι...

Μεσημεριανά εκμεταλλεύονται ανθρώπινες καταστάσεις και τις κάνει business και η μάνα μου -καλή ώρα- τις απολαμβάνει με ένα πιάτο φαγητό μπροστά της...με απάθεια (Όσο και να την έχω μαλώσει για αυτές τις άθλιες -προσωπική πάντα εκτίμηση- εκπομπές..δεν βάζει μυαλό)

Άσε για τα reality

Η -εκάστοτε- κυβέρνηση ανακοινώνει κι άλλα αβάσταχτα μέτρα και καθόμαστε απαθείς

Βλέπουμε να κακομεταχειρίζονται ζώα στις γειτονιές, στους δρόμους, και προσπερνάμε απαθείς

Απάθεια....

Σήμερα διάβασα πως 27χρονη μητέρα στην Νότια Κορέα, εθισμένη στα παιχνίδια online, στραγγάλισε το παιδί της επειδή ούρησε στο πάτωμα και την ενοχλούσαν τα κλάματα του... -και μόνο που το γράφω ανακατεύομαι...-

Και πόσα άλλα παρόμοια... η απάθεια σε φτάνει σε τέτοιο σημείο... να μην λογαριάζεις την ζωή... ούτε την δική σου, ούτε του ίδιου σου του παιδιού...

Και επειδή ήδη χαλάστηκα αρκετά...το σταματάω εδώ...

Ξέρω είναι πολύ δύσκολο να ζητάς... ειρήνη... ευημερία... πόσο μάλλον να αλλάξει ο κόσμος προς το καλύτερο....

Με την βοήθεια του παρακάτω τραγουδιού, απλώς θα ζητήσω ο κόσμος να μπορέσει να πει

Αντίο απάθεια...

One Republic - Goodbye Apathy....



I can't sleep now, no, not like I used to
I can't breathe in and out like I need to
It's breaking ice now to make any movement
What's your vice? You know that mine's the illusion

And all at once (as I'm trying) I can help you out (just to keep things right)
I'll be what you need (I kill myself to make everything perfect for you)
Goodbye apathy, so long apathy

So don't sit still, don't you move away from here
So goodbye apathy (as I'm trying), so long fancy free (just to keep things right)
Goodbye apathy (I kill myself to make everything perfect for you)
I don't wanna be you

I don't walk right, not like I used to
There's a jump in my step as I rush to see you
I could be happy here as long as you're near to me
As long as you're close to me

Now that I'm alright (as I'm trying) I can help you out (just to keep things right)
I'll be what you need (I kill myself to make everything perfect for you)
Goodbye apathy, goodbye apathy

So don't you stop pushing me, I can take so much
So goodbye apathy (as I'm trying), so long fancy free
(just to keep things right)
Goodbye apathy (I kill myself to make everything perfect for you)
I don't wanna be... you...

Everybody is watching you, everybody is watching me too ....

The time has come to make things right..... -NOW-

Εγώ;;;;

Δεν έχω να πω τίποτα.....

Τα λένε όλα οι muse.....





Come ride with me,
Through the veins of history,
I'll show you a god
Who falls asleep on the job.

And how can we win,
When fools can be kings,
Don't waste your time,
Or time will waste you,

No one's gonna take me alive,
The time has come to make things right,
You and I must fight for our rights,
You and I must fight to survive,

Πάρε 10 ευρώ για να αισθάνομαι καλά.... -!!!!!!!!!-

Χθες βοήθησα μια κυρία -που είχε κινητικό πρόβλημα- να βάλει τα ψώνια της στο αυτοκίνητο της...

Και έβγαλε να μου δώσει 10 ευρώ!!!

Έμεινα άναυδος....

Της λέω..."Κυρία μου... τι κάνετε; Δεν το συζητώ..."

-"Πάρτο αγοράκι μου, για να αισθάνομαι καλά" (!!!)

-"Μα...το περίεργο δεν είναι που σας βοήθησα...αλλά το ότι μου βγάζετε λεφτά...αλίμονο..συνάνθρωποι είμαστε..."

Και με έναν γλυκύτατο τόνο στην φωνή της και με αφοπλιστική έκφραση στο πρόσωπό της μου είπε
-"Σε ευχαριστώ αγόρι μου..."

ένιωσα τόσο όμορφα που την είδα, αυτό το κουρασμένο πρόσωπο -αλλά πάντα ευγενικό- να μετατρέπεται σε ένα σχεδόν γαλήνιο πρόσωπο... που της απάντησα
-"Πείτε ότι τα δώσατε διπλά..." -γιατί πραγματικά έτσι ένιωσα..- και της χάιδεψα το χέρι...

Μετά την ευφορία της στιγμής, προβληματίστηκα με την κίνησή της να μου βγάλει χρήματα για κάτι που θεωρώ -και πρέπει να θεωρείται- ανθρώπινο...

Δεν λέω να είμαστε απαθείς...

ούτε αυτός που βοηθάει, ούτε αυτός που βοηθιέται...

Το γνήσιο ευχαριστώ -κι όχι το τυπικό- είναι η καλύτερη επιβράβευση...

πού φτάσαμε ρε γαμώτο.... να δίνουμε και να προσμένουμε δεκάρικα γιατί βοηθήσαμε κάποιον ανήμπορο;

Πόσο ξεφτίλα να είναι αυτό;

Για τους πρίγκιπες....

Η χθεσινή ημέρα ήταν ημέρα μνήμης....

για 2 πρόσωπα....

Για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο...

και για τον Παύλο Σιδηρόπουλο...

Για το θέμα του Αλέξη έχω να πω το εξής...

Πως αυτό που με ενοχλεί είναι ότι παίρνουν ένα τέτοιο τραγικό γεγονός και το εκμεταλλεύονται άσκοπα, πραγματικά χωρίς λόγο...

αλλά το χειρότερο είναι πως με αυτό τον τρόπο δεν τιμούν το πρόσωπο για το οποίο αναφερόμαστε...

Τηλεόραση -ευτυχώς- δεν βλέπω πολύ, αλλά στοιχηματίζω ότι κάποιες εκπομπές, κάποιοι δημοσιογράφοι, όλο και κάποιο τρόπο θα βρήκαν για να βγάλουν τον δραματουργό εαυτό τους με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση...

Καλά δεν μιλάω για τους "αναρχικούς" που έκαναν και θα κάνουν διάφορα για "τιμήσουν" τον χαμό του Αλέξη...

Για να τιμήσεις κάποιον που χάθηκε... δεν χρειάζεται να φωνάζεις και να καταστρέφεις για να κερδίσεις τις εντυπώσεις...

Πας σιωπηλά στον τόπο που χάθηκε, αφήνεις το λουλούδι σου, την σημείωσή σου, κάποια φωτογραφία ίσως.. και του αφήνεις την υπόσχεση ότι δεν θα τον ξεχάσεις...

Πολύ συνάνθρωποι μου, που αισθάνονται θυμωμένοι για τον άδικο χαμό, δεν νομίζω ότι θα έφταναν στο σημείο να σπάσουν βιτρίνες και να καίνε δέντρα για να διαμαρτυρηθούν...

Να βγουν να φωνάξουν ενα τεράστιο ΓΙΑΤΙ , ναι... το καταλαβαίνω...

Αλλά αυτή η μίζερη εκμετάλλευση με φανφάρες και κροκοδείλια δάκρυα, δεν νομίζω να πείθουν κανέναν...

Είμαι θυμωμένος με πάρα πολλά..αλλά δεν με οδηγούν στην βία..

Έτσι κι αλλιώς, η βία δεν με εκφράζει....

Μπορεί να λέω κουβέντες βαριές, αλλά δεν νομίζω οτι κερδίζω κάτι με την βία....

Η δική μου αφιέρωση για τον Αλέξη είναι ένα τραγούδι των Αρχανθρώπων -που είχα να την τιμή να παίξω μαζί τους σε μια συναυλία- το πρίγκιπες, που ο αρχηγός των Αρχανθρώπων -ο Αλέξανδρος Ζαχαριάδης- έγραψε για το συγκεκριμένο περιστατικό...




Για τον Παύλο...

Δεν τον πρόλαβα...

Δεν τον έζησα....-συνειδητά-

Τον έζησα μέσα από τα τραγούδια του -όπως όλος ο κόσμος άλλωστε-

Δεν μπορώ να πω ότι είμαι φανατικός θαυμαστής του...-ούτε του Άσιμου (άσχετο)-

Αλλά υπάρχουν τραγούδια του...που απλά.. με απελευθερώνουν... με κάνουν να προβληματιστώ... με κάνουν να σβήσω τα φώτα και να αφεθώ...

Κι αυτό θα μοιραστώ μαζί σας...

Φόρο τιμής στον Παύλο Σιδηρόπουλο...η ώρα του stuff

Ανθρωπότητα......

Έχει πολλά χρόνια που με απασχολεί ο "άνθρωπος"...

Τώρα τελευταία...πολύ έντονα...

Δεν θα μιλήσω/αναλύσω αν το δικαίωμά του στο να εγκλωβίζεται σε σύμβολα -θρησκευτικά, κομματικά, αθλητικά, εμπορικά κτλ- είναι σωστό ή λάθος....

Ούτε από που προήρθε και που οδηγείται... -από θρησκευτική άποψη να λένε ότι είμαστε έκπτωτοι από τον παράδεισο, κι από επιστημονική να είμαστε η εξέλιξη του πιθήκου, όσο για το που πάει...όλοι το γνωρίζουμε...προς τον θάνατο...-

Ούτε για αυτά που έχει καταφέρει...-για μένα και μόνο που ανακάλυψε/δημιούργησε την μουσική, μου είναι αρκετό για να τον αποκαλέσω ημίθεο-

Αλλά γι αυτά που ΔΕΝ επιτρέπει στον εαυτό του να κάνει...

-Να αντισταθεί, να παλέψει να κοπιάσει, να απαιτήσει για το δικό του καλύτερο μέλλον-

κι ακόμα χειρότερα...

αυτά που ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ να του κάνουν....

Ξεχωρίζουμε από τα ζώα γιατί έχουμε την λογική....

Η λογική όμως χάνεται όταν βλέπεις ανθρώπους να ανέχονται να του στερούν το δικαίωμα στο να ζει με αξιοπρέπεια....

Όταν βλέπεις ανθρώπους να ανέχονται την εκμετάλλευση συν-ανθρώπων τους με τον χείριστο τρόπο...

Όταν ανέχεσαι να βλέπεις ανθρώπους να μην λογαριάζουν την ζωή του συν-ανθρώπου τους για προσωπικά οφέλη...

ακόμα ακόμα και σε προσωπικές σχέσεις...

Να μειώνει ο ένας σύντροφος την προσωπικότητα/αξιοπρέπεια/νοοτροπία του άλλου...

Και ακόμα χειρότερα να του επιβάλετε με την βία....

Και πόσα άλλα....

Ο άνθρωπος έχει την τύχη να είναι ο άρχοντας αυτού του πλανήτη...

Και λόγω της αλαζονείας του καταστρέφει την φύση...

-έχω γράψει κι έχω σβήσει εκατοντάδες γραμμές...αλλά λόγω του ότι δεν θέλω να κουράζω...ΜΙΚΡΟΑΛΛΑΓΗ ΘΕΜΑΤΟΣ... και θα μπω αμέσως στο ψητό...-

Σαν ανθρωπιστής, με απασχολεί και η οικολογία, αλλά κυρίως με απασχολεί ο άνθρωπος...

Και για το πώς θα γίνει καλύτερος ο κόσμος του, αλλά κυρίως για το πως ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ από εμάς μπορεί να γίνει καλύτερος...

Τα στοιχεία που δυστυχώς λείπουν..είναι τα εξής...

Αλτρουισμός...
και
Αλληλεγγύη...

Αν ο καθένας μας βάλει αυτά τα 2 στοιχεία στην ζωή του, ο κόσμος μας θα γίνει καλύτερος...

Προσοχή...δεν μιλάω να είσαι το θύμα...γιατί όλο και κάποιος θα βρεθεί να εκμεταλλευτεί τις ανθρωπιστικές σου διαθέσεις...

-Όπως συμβαίνει και με τους "ζητιάνους" στους δρόμους και στα φανάρια... Εκμεταλλεύονται αυτή την ευαισθησία που έχουμε όλοι μέσα μας...-γιατί δεν είναι κάτι που εμείς πλάθουμε..είναι έμφυτο-

Και δεν μιλάω να βοηθάμε ανθρώπους που μπορούν να εργαστούν και απλά δεν θέλουν, αλλά σε αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη από βοήθεια...

Σίγουρα κάποιος/κάποια -ακόμα χειρότερα μια ολόκληρη οικογένεια- στην γειτονιά σας θα χρειάζεται ένα πιάτο φαγητό, ρούχα...

Βέβαια το θέμα είναι ότι ο κόσμος μας έφτασε σε τόσο απάνθρωπα επίπεδα, που ακόμα κι αυτοί που χρειάζονται ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ βοήθεια, -αν πας να τους βοηθήσεις- θα σε κοιτάνε καχύποπτα...

Είδα προχθές ένα παλικάρι 2 μέτρα να κάνει τα ακροβατικά του σε φανάρια για να πάρει κάνα φράγκο - το παιδί το έχω δει πάρα πολλές φορές στο παρελθόν να κάνει το ίδιο πράγμα και σε γειτονικά φανάρια..- και λέω .."ρε γαμώτο, δεν μπορεί να δουλέψει έστω σαν σερβιτόρος;...κι ας κάνει εκεί τα ακροβατικά του, για να πάρει κάνα μπουρμπούρι παραπάνω.."

Τι να πω...

Είναι τόσο πολύπλοκα μέσα μου για το συγκεκριμένο θέμα... που θα είναι θαύμα αν δεν σας μπέρδεψα κι εσάς...

Αλλά έτσι είναι γράψε/σβήσε γράψε/σβήσε και από τον βομβαρδισμό στο μυαλό μου, τι να πρώτο γράψω ...κάπου το χάνεις... -έχω και τον μικρό να με διακόπτει από τον συλλογισμό μου...-

Κι επειδή μπορεί να κούρασα ήδη...το αφήνω εδώ...

Η πεμπτουσία για μένα είναι αλτρουισμός/αλληλεγγύη -αλλά όχι θύματα της πρόθεσής μας-

Στα πεταχτά βρήκα κι ένα αγαπημένο τραγουδάκι για...την ανθρωπότητα...

Απολαύστε Helloween - Mankind

-δώστε σημασία στα λόγια...ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΆ! -



Here is all mankind so proud of their achievements
There is a stone that is warmer than you

Look how we stand in the stream of illusions
No one says a word

Here you laugh and there you cry
All that makes you move

There's no fear for anything
Anything but you

Animals dying for our vanity
Our world is a beautiful place to be free

Drinking the blood of the weak, it's so easy
No one hears them cry

Here you cheat and there you lie
All that makes you gain

One day we will face his throne
There's nothin' we can say

Prosperity, luxury, fast food is rising
It's the rainforest that dies

Here you laugh and there you cry
All that makes you move

Here you cheat and there you lie
All that makes you gain

Για τον Γιώργο Μ.

Πέρασαν περίπου 10 χρόνια από τότε που χάθηκες...

Άδικα....

Έχουν να λένε για τον χαρακτήρα σου...

...ακόμα...

Μια φίλη μου λέει για το πόσο ΚΥΡΙΟΣ ήσουν μαζί της...

Σε θυμάμαι έτσι κι αλλιώς όταν ακούω κάτι από Metallica -και κυρίως το Sanitarium-

Είχα δει και την αδερφή σου το καλοκαίρι -πρώτη φορά απο τότε που έφυγες...-

Γέννησε :)

Έκανε κοριτσάκι.... :)

τώρα θα είναι 5 μηνών...

Θυμάμαι τις επικές μάχες μεταξύ σας...

Θυμάμαι τα σκαμπίλια με τον Δημήτρη τον Φ. που παίζατε για πλάκα στο σχολείο... και μετά απο αυτό -χεχεχε-

Τις καντάδες στον Προφήτη Ηλία με τραγούδια του Πανούση!!!!

Το πάρτι στου Νίκου του Σ. με τα καψουροτράγουδα -Scorpions Moore κτλ- (οι πρώτοι έρωτες σαν γυμνασιόπαιδα...)

Και πόσα ακόμα......

Αλλά ήρθε κι ακόμα ένα γεγονός να με θυμίσει το πόσο άδικα έφυγες...

Σήμερα είναι λέει η Παγκόσμια ημέρα μνήμης θυμάτων τροχαίων δυστυχημάτων...

Και υπάρχει μια συγκέντρωση στην Αθήνα...

-αν ήταν στη Θεσσαλονίκη θα σε τιμούσα κι εκεί...-

Δυστυχώς για μένα...

Η ειρωνεία της ιστορίας σου, πολλές φορές με κάνει να θυμώνω με την πουτάνα που λέγεται τύχη, αλλά με γεμίζει και με θλίψη...

Θλίψη γιατί δεν είχα την ψυχολογία, ούτε να παρηγορήσω την αδερφή σου, ούτε την μητέρα σου...αλλά κυρίως....δεν είχα την δύναμη να έρθω στην κηδεία σου...

Γιώργο...

Δεν σε ξέχασα...ούτε σε ξεχνάω...

Το Sanitarium είναι δικό σου τραγούδι....

Όπου κι αν είμαι, στο άκουσμά του, θα σηκώνω το ποτήρι μου και θα πίνω στην μνήμη σου παλίκαρε...

Να είσαι καλά εκεί πάνω....





Welcome to where time stands still
No one leaves and no one will
Moon is full, never seems to change
Just labeled mentally deranged
Dream the same thing every night
I see our freedom in my sight
No locked doors, no windows barred
No things to make my brain seem scarred

Sleep, my friend, and you will see
The dream is my reality
They keep me locked up in this cage
Can't they see it's why my brain says “rage”

Sanitarium, leave me be
Sanitarium, just leave me alone

Build my fear of what's out there
Cannot breathe the open air
Whisper things into my brain
Assuring me that I'm insane
They think our heads are in their hands
But violent use brings violent plans
Keep him tied, it makes him well
He's getting better, can't you tell?


No more can they keep us in
Listen, damn it, we will win
They see it right, they see it well
But they think this saves us from our hell

Sanitarium, leave me be
Sanitarium, just leave me alone
Sanitarium

Just leave me alone

Fear of living on
Natives getting restless now
Mutiny in the air
Got some death to do
Mirror stares back hard
kill is such a friendly word
seems the only way
for reaching out again


ΥΓ. Ο Γιώργος είχε πάρει άδεια απο το στρατόπεδο που υπηρετούσε για να πάει στην κηδεία του πατέρα του...

Το ταξί που μετέφερε τον ίδιο κι άλλα 3 άτομα, τουμπάρισε -πιθανόν από υπερβολική ταχύτητα- στην Εθνική οδό με αποτέλεσμα να χάσει την ζωή του...

Εγώ απλά εύχομαι να έφυγε χωρίς παραπανίσιο πόνο -εκτός απο αυτόν, του χαμού του πατέρα του-

"...Dream the same thing every night
I see our freedom in my sight..."

17 Νοέμβρη....

Φτάσαμε κιόλας 17 Νοέμβρη.....

Χαμπάρι δεν πήρα...

με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, με τους ανίκανους που μας έχουν φέρει στο χείλος της χρεωκοπίας ξέχασα μια μέρα που -μέχρι τώρα- είναι η τελευταία όπου λες πως μια μερίδα Ελλήνων αντιστάθηκε απέναντι σε κάτι... -συγκεκριμένα στην Χούντα-

Από μαθητής δημοτικού που πρώτο άκουσα το ντοκουμέντο με το "Εδώ Πολυτεχνείο" κάθε φορά που το ξανακούω, με ανατριχιάζει και ταυτόχρονα με γεμίζει με κενό...

Το γιατί χύθηκε αίμα, είναι ένα αστείο ερώτημα...

Σ' ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας, δεν μου έμεινε ΠΟΤΕ στο νου, όπου κάποιο καθεστώς σεβάστηκε την ανθρώπινη ζωή...

Τιμή και δόξα σε όλους τους ανώνυμους κι -μετέπειτα- επώνυμους που εναντιώθηκαν στην Χούντα των Συνταγματαρχών...

Συνειρμικά, έρχεται ενα ερώτημα.....

Με ΑΥΤΗ την Χούντα των 300...τι γίνεται;;;

Πόσο πάτο πρέπει να πιάσουμε για αντισταθούμε;

Σε περίπου ένα μήνα έχουμε και μια πιο πρόσφατη μαύρη επέτειο... τον χαμό του Αλέξη του Γρηγορόπουλου...

Για να δούμε...τι θα γίνει τότε;;;

Σιχάθηκα τα πολιτικά....

Σιχάθηκα τα λαμόγια....

Σιχάθηκα τα συμφέροντα...

Με αρρωσταίνουν.....

Ευτυχώς ο Ξυλούρης μας άφησε κληρονομιά και κάθε φορά που τον ακούω... αγαλιάζει η ψυχή μου...

Στο παρακάτω απόσπασμα τραγουδάει με την Τζένη Καρέζη

Αφιερωμένο στους απανταχού αγωνιστές...

Wasted Years (?) -I don't think so...-

Σήμερα με το που γύρισα από την δουλειά, ένιωσα μια απίστευτη χαρά και κυρίως έκπληξη...
Δώσανε απο τον παιδικό, -εμείς το λέμε σχολείο :) - στον Αλέξανδρο και τον Κυριάκο στιχάκια για τα Χριστούγεννα...Χαρά γιατί φαντάστηκα τα παλικαράκια μου να λένε στιχάκια με τους "συμμαθητές", κι έτσι ντυμένα όπως θα είναι -ο Αλέξανδρος θα είναι βοσκός lol (για τον μικρό δεν μας είπαν ακόμα)- θα ζήσω ένα απο τα πολλά πράγματα που περίμενα απο την στιγμή που γεννήθηκαν... Αστείο ε;
Η έκπληξη βέβαια είναι πως είναι μικρά ακόμα -Ο Αλέξανδρος 4 χρονών στις 25 Νοεμβρίου, κι ο Κυριάκος 3 χρονών στις 12 Ιανουαρίου- αλλά κυρίως η έκπληξη μου έγκειται στο γεγονός ότι δεν μιλάνε ακόμα καθαρά...
Οπως και να έχει όμως θα είναι μια στιγμή που θα την χαρακτήριζα ιστορική... -όπως τότε που λέγαμε, η πρώτη μέρα που τρώει κρέμα, η πρώτη μέρα που τρώει μόνος του κτλ..-

Περνάνε τα χρόνια............

Μια που είπα οτι περνάνε τα χρόνια...

Τσέκαρε αυτή την απίστευτη διασκευή των Damone στο Wasted Years των τεράστιων Iron Maiden




From the coast of gold, across the seven seas
I'm travelling on, far and wide
But now it seems
I'm just a stranger to myself
And all the things I sometimes do
It isn't me but someone else

I close my eyes and think of home
Another city goes by in the night
Ain't it funny how it is
You never miss it 'til it's gone away
And my heart is lying there
And will be 'til my dying day

So understand
Don't waste your time
Always searching for those wasted years
Face up...make your stand
And realize you're living in the golden years

Too much time on my hands
I got you on my mind
Can't ease this pain, so easily
When you can't find the words to say
It's hard to make it through another day
And it makes me want to cry
And throw my hands up to the sky

So understand
Don't waste your time
Always searching for those wasted years
Face up...make your stand
And realize you're living in the golden years

...The desert sand mound a burial ground...

Γύρισα από την δουλειά κουρασμένος και λίγο πριν πάω να ξαπλώσω, είπα να χαλαρώσω λίγο στο ίντερνετ...
Κι εκεί που έβλεπα κάποιες αστείες φωτογραφίες, ξάφνου βλέπω ενα θέμα με εικόνες απο πόλεμο του Βιετνάμ και του Ιράκ -και τις 2-
Οι περισσότερες δεν είχαν να μου πουν κάτι ιδιαίτερο..

Μόλις είδα όμως την συγκεκριμένη φωτογραφία....δάκρυσα...
Τι να πεις στο παιδάκι αυτό; Που αθώα θα αναζητάει τον πατέρα της και θα ρωτάει "Που είναι ο μπαμπάς;"
Πως να παρηγορήσεις την σύζυγο, την μάνα, τον πατέρα...
Κι όλα αυτά γιατί;;;
Για την πατρίδα;;;;
Στην συγκεκριμένη περίπτωση....ποια πατρίδα;;; Για έλεγχο των πετρελαίων... και άνοιγμα αγορών με τους Σεΐχηδες...
Όχι οτι διαφέρει πολύ αν σε αυτή την φωτογραφία βλέπαμε εναν Έλληνα...
....
Πόλεμος......
....
Το μόνο κέρδος...νεκροί...
Κατεστραμμένες οικογένειες...
Και οι πολιτικοί -αν είναι απο την μεριά των νικητών- με πλατύ χαμόγελο και ψευτοπερηφάνια και οι άλλοι ίσως να τρέχουν να κρυφτούν κάπου στο εξωτερικό -αν δεν τους έχουν "καθαρίσει"-

Και μόλις θυμήθηκα κάποιους δικούς μας πολιτικούς και Αξιωματούχους του στρατού που πληρώσανε με την ζωή τους την έπαρση και την λογική "Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει" τότε το ΄22
Τους θυμάται κανείς; Το τι έκαναν;
Μπα..κι εγώ κατά τύχη διάβασα για δαύτους...

Κι όμως γίνεται...
θέτω ερώτημα στο μυαλό μου...γίνεται τα συμφέροντα της εμπορίας όπλων -την σήμερον ημέραν- να έχει μεγαλύτερη αξία απο την ζωή ενός ανθρώπου; Χιλιάδων ανθρώπων; Εκατομμυρίων ανθρώπων;;

Κι όμως....γίνεται...

Κρίμα...
Πολλοί οι φιλειρηνιστές...ελάχιστοι οι φιλοπόλεμοι... όμως κερδίζει ο πόλεμος...

Εγραψε ο φίλος μου ο Κώστας τις προάλλες...
Imagine....Βιετναμ, Ιράκ, Γιουγκοσλαβία...Φτάνει!.....μακάρι ένα τραγούδι να άλλαζε τον κόσμο....
μακάρι Κώτσο....μακάρι....
Στον δικό μου κόσμο, μπορεί και να τον άλλαζε...
Ίσως και στον δικό σου...
Αλλά ποτέ στον πραγματικό....

Είμαι πολύ κουρασμένος για να το αναπτύξω κι άλλο....
ίσως κάποια άλλη φορά....

Πολλά τα αντιπολεμικά τραγούδια στο κεφάλι μου...
Το Imagine ήταν στο πρώτο μου blogοpost... δεν λέει να κάνω κατάχρηση...
-δεν είναι του στυλ μου-

Οπότε...όποιο μου κολλήσει περισσότερο στο μυαλό....







Iron Maiden - Afraid shoot strangers

Lying awake at night I wipe the sweat
from my brow
But it's not the fear 'cos
I'd rather go now

Trying to visualize the horrors that
will lay ahead
The desert sand mound a burial ground

When it comes to the time
Are we partners in crime?
When it comes to the time
We'll be ready to die

God let us go now and finish what's
to be done
Thy Kingdom Come
Thy shall be done... on earth

Trying to justify to ourselves the
reasons to go
Should we live and let live
Forget or forgive

But how can we let them go on this way?
The reign of terror corruption must end
And we know deep down there's
no other way
No trust, no reasoning, no more to say

Afraid to shoot strangers
Afraid to shoot strangers

Αφήνουμε λίγο από την "λάμψη" μας ή από την "βρωμιά" μας

Ερχόμαστε.... αυτοσυστηνόμαστε...προχωράμε....
Ο καθένας με τα προτερήματα του, με τις αδυναμίες του, με τις παραξενιές του, με την μοναδικότητα του...
Βρισκόμαστε στον δρόμο ή στο σταυροδρόμι αρκετών ανθρώπων, που άλλους θα τους επηρεάσουμε πολύ άλλους λιγότερο, μα ποτέ δεν θα περάσουμε απαρατήρητοι...
Αφήνουμε λίγο από την "λάμψη" μας ή από την "βρωμιά" μας στο διάβα τους...
Μπορεί να γνωρίσεις για 5 λεπτά κάποιον αλλά να τον θυμάσαι για πολύ καιρό...
Βέβαια μπορείς να έχεις κάποιον 5 χρόνια αλλά να εύχεσαι να μην τον είχες γνωρίσει ποτέ...
Το σίγουρο είναι ότι πάντα αφήνουμε κάτι πίσω μας....

Αυτό που έχουμε πετύχει είναι αυτό που λένε "ήταν γραφτό" ή είναι καθαρά επιλογές μας;
Αυτό που απορρίψαμε είναι αυτό που μας στοιχειώνει...μας κυνηγά...
Αλλά θα ήταν έτσι αν το είχαμε ζήσει; Μήπως στο τέλος θα το απορρίπταμε έτσι κι αλλιώς; Μήπως όμως θα ήταν καλύτερα;

Όπως και να έχει...

Πρέπει να μην μετανιώνουμε για τις επιλογές μας...
Δεν έχουμε μαντικές ικανότητες ούτε την δύναμη να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω για να διορθώσουμε τα όποια λάθη...
Πρέπει να έχουμε το θάρρος και την ευθύνη των επιλογών μας...
Και στο κάτω κάτω να είμαστε υπερήφανοι γι αυτό...

Προσωπικά για μένα, είμαι πολύ υπερήφανος για όλα αυτά που έζησα και ζω.... Γιατί ότι απόφαση έχω πάρει, την πήρα πάντα με ειλικρίνεια -άσχετα αν πλήγωσα τον εαυτό μου ή κάποιους που αγάπησα και με αγάπησαν- Τουλάχιστον ήμουν ΕΓΩ , δεν προσποιήθηκα κάποιον άλλον....
Κοιτάζομαι στον καθρέπτη και κάνω την αυτοκριτική μου...

Κανένας δεν είναι αλάθητος.... Ούτε καν ο σοφότερος όλων...

So........

Look at yourself......(Uriah Heep)



I see you runnin' - don't know what you're runnin' from.
Nobody's comin' - what'd you do that was so wrong?
Look back and turn back - look at yourself.
Don't be afraid just look at yourself.
If you need assistance - or if all you need is love,
there's no point in hiding - tell me what your frieghtened of.
You've got a friend just look at yourself.
Don't be afraid just look at yourself.
Look back and turn back - look at yourself.
Don't be afraid just look at yourself.

Πόσο πάτο μπορούμε να φτάσουμε ακόμα......

Με αυτό τον ρυθμό το 2015 θα έχω 21 αναρτήσεις.....
Καλησπέρα.....
Τα πράγματα πάνε απο το κακό στο χειρότερο
Η "κυβέρνηση" κάνει ότι είναι δυνατό να επιταχύνει τον προ ν-ετίας σχεδιασμό για την απόλυτη επικράτηση του ιμπεριαλισμού
Να βάλω και τον σχεδιασμό για τον πλήρη έλεγχο των πολιτών;
Ωραία... που φτάνουμε;
Μάλλον σε ενα σενάριο που κάποτε ίσως να το έχουμε δει σε ταινία, να το έχουμε διαβάσει σε βιβλίο... μα τι λέω.... νομίζω πως τα έχω μεν διαβάσει αλλα όχι απο κάποιον συγγραφέα... αλλά στο βιβλίο της παγκόσμιας ιστορίας..
Η ιστορία επαναλαμβάνεται!
θα φτάσουμε στο σημείο που ήταν η Ρωσία πριν σκάσει μύτη ο Μάρξ ή ο Λένιν... θα φτάσουμε στο σημείο πρίν την Γαλλική επανάσταση... θα φτάσουμε στο σημείο... του Αμερικάνικου εμφυλίου...
Τραβηγμένο ίσως να πει κάποιος...
Χμμμμμμ......
Λες ε;
Τα γεγονότα εμένα μου δείχνουν οτι κάπου εκεί πάμε...
Το χειρότερο δεν ξέρω αν είναι οτι θα φτάσουμε εκεί -που σίγουρα εκεί θα φτάσουμε- ή το οτι, το αφήνουμε να φτάσει εκεί..
Ο κόσμος... -όχι ο πλανήτης...αλλά αυτοί που ζουν και δρουν (;) στην Ελλαδίτσα- κοιμάται όρθιος...
Του κλέβουν τα λεφτά απο τον μισθό, απο την σύνταξη, του βάζουν να πληρώσουν υπερβολικούς φόρους, του ανεβάζουν τις τιμές σε προϊόντα πρώτης ανάγκης, οι ΔΕΚΟ κάνουν ότι γουστάρουν με τα τιμολόγια, τον ξεφτιλίζουν μέσα κι έξω απο νοσοκομεία, μέσα κι έξω απο δημόσιες υπηρεσίες, τον τρομοκρατούν μέσω των media κτλ κτλ... αλλά αυτός ο κατα τ άλλα υπερήφανος λαός..κοιμάται τον ύπνο του δικαίου... μέχρι που θα ξυπνήσει (;) λίγο πριν την γκιλοτίνα...
Βόλεμα.... και τώρα ειδικά που έχουμε και εκλογές.... ποίος να ασχοληθεί με τα πραγματικά προβλήματα -όχι του τόπου- του κόσμου...
Για να δούμε...
Πόσο πάτο μπορούμε να φτάσουμε ακόμα......